«سرنخ» متفاوت‌تر از همیشه روی آنتن می‌رود + زمان پخش سریال «دستچین» به آنتن شبکه دو رسید + خلاصه داستان و زمان پخش فراخوان جشنواره جهانی فیلم فجر منتشر شد فصل جدید برنامه «دونقطه»، با حضور چهره‌های مطرح | «فصلِ ایران» به‌زودی روی آنتن می‌رود آمار فروش سینما‌های خراسان‌رضوی در هفته گذشته (۱۵ شهریور ۱۴۰۴) آیا شیاطین فیلم «احضار: آخرین مناسک» واقعی هستند؟ تاریخ مصور آرامگاه فردوسی | نگاهی به کتاب «سراینده کاخ نظم بلند» که به تازگی شهرداری مشهد آن را منتشر کرده است آخرین فرزند همینگوی در ۹۷ سالگی درگذشت + عکس صفحه نخست روزنامه‌های کشور - شنبه ۱۵ شهریور ۱۴۰۴ آمار فروش نمایش‌های روی صحنه تئاتر در مشهد طی هفته گذشته (۱۵ شهریور ۱۴۰۴) مدیرعامل خانه سینما: کارت گرفتن وزارت ارشاد برای «پیر پسر» و «همایون» افتخار است بازگشت احساسی ستاره «سرگیجه» هیچکاک به ونیز علیرضا قربانی در ۱۴ شب اجرا، برای ۱۰۰ هزار نفر می‌خواند تجمع شهروندان لر زبان شیراز در اعتراض به سریال «سووشون» مهاجرانی: متاسفیم که نتوانستیم کنسرت همایون شجریان را برگزار کنیم هوشمند عقیلی، خواننده و آهنگساز، درگذشت جزئیاتی تازه از اجرای هادی حجازی‌فر در صداوسیما آخرین خبر از وضعیت ممنوع‌التصویری پژمان جمشیدی (۱۴ شهریور ۱۴۰۴) سریال «شهریار» به شبکه چهار رسید + خلاصه داستان و زمان پخش
سرخط خبرها

در ستایش آرکتایپ و نگاه مینیمال مؤلفش | وقتی سلیقه، سالن‌ها را از عنصر دیدن خالی می‌کند

  • کد خبر: ۳۳۲۴۳۶
  • ۲۳ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۱۵:۱۵
در ستایش آرکتایپ و نگاه مینیمال مؤلفش | وقتی سلیقه، سالن‌ها را از عنصر دیدن خالی می‌کند
آیا نمایشی که با «امید» به پایان می‌رسد، باید با ناامیدی به خاطر نگاه‌های سلیقه‌ای، صحنه پرمخاطبش را ترک کند؟

زهرا خندان‌دل ـ مصطفی نصیری از کارگردانان خوش آتیه تئاتر مشهد است. کافی است دو اثر قبلی او را دیده باشید تا بدانید که امضای شخصی او در سادگی است. یعنی اینکه برای گفتن آنچه در سرش می‌گذرد احتیاجی به دکور‌های سنگین، گریم‌های خاص یا طراحی لباس ویژه‌ای ندارد؛ او حرف‌های بزرگش را با سادگی تمام روی صحنه به نمایش می‌گذارد و همین باعث می‌شود که ذهن مخاطب، خودش تصوری کامل از فضا را خلق کند.

در آخرین اثر او به نام «آرکتایپ» که فضا سازی تنها با صدا و چند ریسه الی‌ای‌دی نوری صورت گرفته است، بیننده آنقدر میخکوب روایت خلقت از زبان خدایان یونان باستان می‌شود که حدود یک ساعت و نیم کار را به راحتی دنبال می‌کند و در نهایت در جایی بین مرز واقعیت، خیال و تصورات نویسنده این تئاتر با «امید» پایان می‌یابد. نکته مهم این نمایش طنز روانی است که از ابتذال به دور می‌ماند و یک کمدی دوست داشتنی را برای مخاطب به ارمغان می‌آورد. اگرچه که علاوه بر کارگردانی و نویسندگی خوب هر متنی، در انتها با جسارت بازیگران تماشایی می‌شود.

می‌توان گفت که تمام بازیگران این تئاتر از پس وظیفه خود بر می‌آیند (مخصوصا در ریتم و هماهنگی با افکت‌های صدایی) و حضور همه آنها در کنار هم مجموعه‌ای تماشایی را برای بیننده رقم می‌زند. علی رغم اینکه «آرکتایپ» روایتی بسیار دلنشین و روان برای مخاطبان است و اکثر اجرا‌های نمایش با تکمیل ظرفیت مخاطبین روی صحنه رفته است، اما حوزه هنری مشهد با تمدید این تئاتر مخالفت کرده است.

اینکه گروهی ماه‌ها تلاش کند تا کاری را روی صحنه بیاورد، آن هم کاری که مخاطب پسند است و از جنبه‌های نمایشی و روایتی هم حرف‌های زیادی برای گفتن دارد واقعا تحسین‌برانگیز است و این سوال را پیش می‌آورد که آیا انتخاب سلیقه‌ای باعث شده است که این اثر دیگر روی این صحنه قابل نمایش نباشد؟ آن‌هم کاری بدون حاشیه که تمام مجوز‌ها را گرفته است. آیا نمایشی که با «امید» به پایان می‌رسد باید با ناامیدی به خاطر نگاه‌های سلیقه‌ای صحنه پر مخاطبش را ترک کند؟

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->